Een vakantiedag zoals ze altijd zouden mogen zijn; niet te warm, maar één klein buitje; een dag met mogelijkheden! Zonder de structuur van school is het aan moeders de lijnen van de dag uit te zetten. Ik had bedacht dat het leuk zou zijn weer eens afdrukken van de voeten te maken. Dat is alweer een tijdje geleden en leuk om te doen. Het gekriebel van de kwast, grote hilariteit! en dan lopen over een papier. Het resultaat is grappig, van het kleinste maatje kunnen we boekenleggers maken (uitknippen en lamineren), de rest schuiven we in de fotoalbums.
En dan wacht er nog een leuk klusje, we gaan voor nog weer eens een emmer pruimen naar de wiebelwap. Terwijl ik raap zitten de kinderen in de boom en schudden de pruimen eruit. Ik volg gesprekjes over hoe gevaarlijk dat is zo hoog en 'ik kan er niet uit!' Zoonlief begeleidt zijn beide zussen weer veilig naar de grond (daar gaan staan, hier hangen, je valt niet, ik vang je op...) Ik bedenk dan dat de computer en televisie erg trekt thuis maar dat wat ze ervaren daar in die speeltuin veel kostbaarder is.
Wat moet iemand nou met zoveel pruimen? Van deze pruimen staan nu 13 potten pruimengelei vacuum te ploppen. Onze zoon houdt er erg van in zijn yoghurt maar belangrijker; het is 'ruilen-zonder-huilen' materiaal. Want oma maakt, samen met opa, de lekkerste jam van de wereld (aardbeien/rabarber). Zij lusten heel graag onze pruimenbrouwsels. We ruilen de potten soms om. Niet dat we anders die jam niet zouden krijgen hoor, maar we vinden het gewoon leuk...
Thuisgekomen van de pruimen hebben de jongste twee en ik met elkaar een appeltaart gebakken terwijl de oudste de pruimen ontpitte. De taart was om te vieren dat papa vandaag zijn laatste werkdag had. Het is vakantie, nu voor ons vijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten