Heel eenzaam ligt, bij de winkelwagentjes, deze mooie oranje roos op iemand te wachten die haar opraapt... ze heeft nog een minuscuul steeltje maar dat mag de pret niet drukken. Ze mag met mij mee naar huis. Prachtig om zo'n bloem in de loop van de dagen open te zien gaan...
Thuis wordt, tussen het kleuren door, een plaat met pizzaatjes gemaakt. Deze pizzaatjes zijn gemakkelijk te maken; je snijdt een aantal afbakshoarmabroodjes in de lengte door. In een koekenpan meng je een half zakje macaronimix met een blikje tomatenpuree en een flinke scheut water. Verwarmen en op elk pizzaatje een lepel saus uitsmeren. Daarop beleg naar keuze, in dit geval gefruite uiringen, salami, tomaatpartjes, oregano, raspkaas en dan even in de oven om de kaas te smelten, zo'n 15 minuten op 180 graden (de andere bakplaat is even buiten beeld, de voorraad was dus het dubbele van wat je ziet en meer dan genoeg voor 4 kinderen tussen 6 en 11 jaar)
Op de koelkast houden de matroesjka's ondertussen deze tekst voor mij vast. De tekst hangt op ooghoogte en mijn oog valt er dan ook heel geregeld op. Dit zinnetje is belangrijk... mededogen voor een ander maar in de eerste plaats ook... voor jezélf! Mededogen is voor mij ook mildzijn. Goed om daar, door de dag heen, steeds aan herinnerd te worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten