dinsdag 2 april 2013

kleine tandjes en doorgeefinspiratie

Tijdens mijn ochtendboodschappen bij de AH voel ik me plotseling ontroerd... wat lief! Precies op ooghoogte van een klein mensje heeft hij of zij het niet kunnen weerstaan. Zó mooi en lekker, het kan niet anders dan dat je daar een hap van wilt nemen. De tandafdrukjes staan erin. Echt proeven, daar is het niet van gekomen. Ik maak snel een fotootje want dit pakje verdwijnt straks vast in de afvalbak...


Het is van alle tijden. Van mijn moeder ken ik het verhaal dat mijn broer, toen heel klein, een hap nam uit de ronde kant van een grote worst. Sindsdien moest hij z'n handjes op z'n rug doen als ze in de winkel waren ;-)

Alle kinderen weer naar school, ik geef even een slinger aan mijn huis... Een groot deel van mijn acties is gericht op het rechttrekken, op de goede plaats leggen, opruimen van spullen. Altijd hik ik er tegenaan maar als ik dan bezig ben is het eigenlijk alleen maar fijn! De ramen open, gevouwen kleren weer in de kast. Stapels papieren eens nakijken, weggooien, de paasspullen opruimen. Mijn oog valt op mijn nachtkastje... ik moet denken aan; 'Laat mij je nachtkastje/ boekenkast/ koelkast/ kledingkast enzovoort zien en ik zeg je wie je bent'. Dat is eigenlijk wel heel interessant. Bij mij zou er dan uitkomen (hoop ik) een positieve rommelkont ;-)


Van mijn nachtkastje pak ik het boek; 'de man die bomen plantte'. Het gaat over een herder die, zonder daar verder een woord aan vuil te maken, af en toe eikels in de grond stopt. Het resultaat na jaren laat zich raden.  Ik kreeg het eens van iemand toen ik nogal druk was met het uitdenken van de boomgaard. Ik heb het boekje al gelezen, iemand leende het eens van me en gaf het, enthousiast, terug. Zelf zal ik het niet nog eens lezen, de prachtige strekking is me duidelijk! Marianne mailde me een spreuk voor in mijn (te maken) lichtpuntjesdoosje en die is helemaal van toepassing op dit boek;

kleine mensen die op kleine plaatsen kleine dingen doen, kunnen het gezicht van de wereld veranderen!



Ik besluit van dit boek een doorgeefboek te maken. De werking van een kiezelsteen in het water... Want 'klein is het nieuwe groot', daar ben ik van overtuigd!

Het boekje vond inmiddels zijn weg. Wat het teweegbrengt, óf het mensen inspireert en hoe? Daar zal ik niet achterkomen en dat hoeft ook niet. Mijn nachtkastje is iets meer opgeruimd en de manier waarop geeft me een goed gevoel; doel bereikt!

Geen opmerkingen: