donderdag 31 oktober 2013

verrassing op verrassing

Vandaag is de laatste dag waarop gulden postzegels gebruikt mogen worden. Vandeweek kreeg ik van mevrouw Pardoes een gulden pakketzegel om iemand te verrassen met pakketpost. Geweldig leuk om te doen! Ik vul een doosje met noten en doe een koektrommel met versgebakken kokosmakroontjes in een doos en stuur die, met zegel, naar mijn ouders. Die zijn blij verrast en ik geniet op afstand van het idee dat ze mijn koekjes zitten te eten bij de thee...


Vanmiddag; ik sta op het punt om de kinderen van school te halen als er op de deur wordt geklopt. Daar staat de postbode met een pakket! Ik herken onmiddellijk het handschrift... dat pakket komt van mijn ouders! Ik heb geen tijd om de doos open te maken, dat bewaar ik voor straks, samen met de kids.

Als we de doos openmaken moeten we erg lachen. Hij zit vol met aardappelen van mijn ouders tuin, appels én... m'n eigen koektrommel, gevuld met lekkers uit het Noorden.


Wat een geweldig leuke verrassing! Denk ik hen te verrassen, verrassen zij daarna mij ;-) Als je dan ook nog de voorpret meerekend op beide adressen dan is de give away van mevrouw Pardoes zéér geslaagd te noemen!

woensdag 30 oktober 2013

niet nieuw kopen; zelluf doen!

Terwijl er driftig niet gekocht wordt in de 'buy nothing new month' sluit ik me niet officieel aan maar doe ik toch een beetje mee, stiekem. Als oudste mij vraagt of ik nieuwe kleurtjes zpaghetti garen wil kopen ben ik er al naar op zoek in de stad als ik opeens bedenk; dat kan ik zélluf maken! Een filmpje zoeken op het internet waarop allerlei manieren staan om te knippen en te knopen (het filmpje wat mij inspireerde kan ik nu helaas niet meer terugvinden maar er zijn instructiefimpjes te over) en we gaan aan de slag. Gelukkig liggen er nog allerlei tricotjes op zolder; oude shirts die klaar liggen om weg te doen. Die knippen we in slierten en gelijk kun je er al mee vorkbreien...


Een grote bol heb je al snel en we gaan nog een tijdje door. Het lijkt me leuk er iets van te breien met heel dikke naalden, zoals we ook deden met gevingerhaakt garen, kijk maar eens hier.


Het is leuk om eerst te kijken of je zelf iets kunt maken voordat je naar de winkel loopt om het te kopen. En dat is nu precies het idee achter de 'buy nothing new month'. Bedoeling geslaagd!

dinsdag 29 oktober 2013

een kastje

Het is weer tijd voor 'een kastje per dag'! Ik heb hier eens geschreven dat het huishouden niet zo mijn interesse heeft ;-) maar van mijn huis houden, dat doe ik wel! Er is een kastje wat me al langere tijd wenkt; het is een open kastje in de keuken. Een kastje waar op de onderste plank allemaal dingen gelegd worden die 'even ergens neergelegd moeten worden', waarvan de 2e plank de plank met kookboeken is en de derde plank 3 emaille schalen draagt met daarin batterijen, zegeltjes, dat soort dingen. Ik pak m'n emmer zelfgemaakt wasmiddel erbij en een sponsje en ga aan de slag. 


Het voordeel van aan de slag gaan is erachter komen wat je eigenlijk allemaal hebt! Ik kom m'n kiemkweekschaaltje tegen en een doosje met allemaal kiemzaden! Die ga ik weer eens gebruiken! In het schaaltje doe ik zaden van radijs en mosterdzaad. Ik vul het schaaltje zover met water dat de zaden in het water staan. Zo kan het kiemproces op gang komen. Morgen gaat het water eruit en vers water er in zodat het net het roostertje raakt. Dan een paar dagen wachten voor knipklare vitamientjes!


Ik vind daar ook het horloge van jongste, daar is ze even later héél blij mee (oh, dáár is mijn horloge!). Ik vind er dingen die geen naam hebben, met bestemming oud papierbak, de prullenbak of voorraadkast. Als laatste zijn de emaille schalen aan de beurt. De foto is gemaakt ná de poetsbeurt want vóór die tijd waren ze een tint donkerder ;-)


Tja, en als ik dan toch één keer bezig ben dan ook maar even de waterkoker ontkalken en de vaatwasser met sop en schrobber een flinke beurt geven. Terwijl ik m'n blogje schrijf draait de machine een heet programma met soda en azijn. Ik moet denken aan een uitspraak van mijn moeder en hoor het haar zo zeggen; 'als die schaal/waterkoker/vaatwasser kon praten...'

maandag 28 oktober 2013

lucht en licht en lekker

Afgelopen weekend heeft manlief onze appelbomen eens flink onderhanden genomen! De bomen zijn geplant vóórdat we leerden dat appelbomen, voor een goede oogst, een speciale snoei nodig hebben. Een appelboom waaraan je niets doet groeit omhoog terwijl vruchten groeien aan horizontale takken. Daarbij hebben we ieder jaar veel last van spint. Nu weten we dat er lucht door de takken moet kunnen waaien en licht door de takken moet kunnen schijnen; aktie!


Want een buurtboomgaard bedenken is leuk maar de eigen appelbomen dan de vorm laten krijgen van perenbomen; daar is op z'n zachtst gezegd iets mis mee ;-) De takken zijn al groot en wijzen in de lucht, die worden gekortwiekt op de plaats waar een horizontale jonge scheut de toekomstige horizontale tak zal worden. Lucht en licht... kom maar op! We kunnen door de bomen ons huis én de lucht weer zien en nu maar wachten op een mega opbrengst volgend jaar...


En terwijl de storm buiten weer wat is gaan liggen (en in de boomgaard alle boompjes nog rechtop staan, gelukkig) heb ik allerlei binnenklusjes gedaan. 3 bakplaten koekjes met een bestemming rolden uit de oven en nu staat een pan met rozijnensoep cq watergruwel cq pareltjebrij cq krentjebrij af te koelen (het recept vind je hier) Als de schoolvakantie weer voorbij is ga ik van de handrem en doe allerlei klusjes, heerlijk vind ik dat!


zondag 27 oktober 2013

puur geluk

Het regent pijpestelen maar we besluiten ons oorspronkelijke plan uit te voeren; we gaan een dagje naar Amsterdam! Hoe dichterbij we komen hoe droger het wordt. Als we op de Pure Markt lopen zegt zoonlief; 'altijd als we hier zijn schijnt de zon, zélfs als het regent'. En daarmee verwoordt hij precies hoe wij een dagje Amsterdam altijd ervaren...


De eerste kraam die we zien overvalt mij gelijk in positieve zin; hier wordt niets verkocht, hier wordt GELUK uitgedeeld! De kraam staat er om de Geluksroute te promoten die dit weekend 'gedaan' kan worden in Amsterdam-Oost. Mensen die iets te geven hebben bieden op 'gelukspunten' hun kennis of vaardigheden gratis en voor niets aan. Een kaartje als hierboven is toch prachtig om aan iemand te geven en de ideeen die ter inspiratie achter op het kaartje staan zijn prachtig. Wat mij raakt is te ervaren dat op zoveel plaatsen in het land op zoveel verschillende manieren maar met dezelfde intentie hetzelfde wordt ondernomen; Geef! Deel! Doe! Er zijn mensen die over hebben (geluksbrengers), er zijn mensen die wel wat geluk kunnen gebruiken (geluksplukkers). Die met elkaar in contact brengen maakt dat geluk groeit want geluk delen brengt meer geluk teweeg (lees ik in het foldertje).  Delen is vermenigvuldigen ;-)

het geluk omarmt mij!

Als je uit Zutphen komt dan moet je om dit fietsje met slot wel een beetje lachen, kinderen zijn boefjes ;-)


We rijden door de stad, langs mijn vroegere werkplek (het OLVG), parkeren onze auto in de straat waar ik eens woonde...



... en wandelen dan met elkaar naar het Rijksmuseum. Het voordeel van een Museumjaarkaart is dat je 'even' een museum kunt doen. Zou anders de entreeprijs een drempel vormen, nu lopen we even naar binnen, gelijk door naar de Nachtwacht van Rembrandt. Het is erg druk in het museum en na nog wat schilderijen gaan we weer naar buiten. We 'doen' samen het Rijksmuseum een andere keer nog wel eens over.


Bij de 'I Amsterdam' letters voor het museum is het razend druk. We ontdekken dat de namen van de kinderen helemaal geschreven kunnen worden met de letters uit 'I Amsterdam'. Dat wordt een hele fotoreportage;  op, aan, onder en in de letters gaan ze alledrie op de foto (voor één letter moeten we aan de achterkant fotograferen). Dan nog een ommetje door de PC Hooftstraat en ons dagje is geslaagd. We rijden terug naar huis en bereiden ons voor op... morgen, want dan zit de vakantie er weer op.

vrijdag 25 oktober 2013

peren, kastanjes en zelf speculaas bakken

Wat fijn om in een buurt te wonen waar spullen over en weer worden gedeeld. Ik voel me rijk als tasjes met inhoud het ene huis uit en het andere in worden gedragen. Gisteren maakte ik prachtige, gekregen, stoofperen klaar. Voor de gelegenheid kocht ik 'perenrood'. Eerder twijfelde ik toen ik de ingredienten eens bekeek maar later besloot ik, als appel- en perenfan, toch eens knalrode stoofperen te willen klaarmaken. Dat ik de peren dan niet met water op had moeten zetten bedacht ik later...


Ze werden niet rood maar rose maar lékker dat ze waren ;-) Volgende keer opzetten met alleen aanhangend water...


De fruitschaal vulde ik met een zak tamme kastanjes, ik kreeg er zóveel dat ik er zelf ook weer van kon doorgeven ;-) 


En weer kwam de vraag; koop je weer eens 'kleine kruidige koekjes'? Om nog een beetje geloofwaardig te blijven moest het antwoord zijn 'nee' maar stiekem had ik zelf ook wel zin in iets speculasigs. Ik besloot zelf een bakplaat met speculaas te bakken, eerder beschreef ik het recept hier.


donderdag 24 oktober 2013

broertjes en zusjes, vroeger en nu

Uit een folder van een bouwmarkt haal ik het ideetje een vlaggenslinger te maken van behang. Een kleintje maak ik en die gaat in een envelop voor iemand die de mooie leeftijd van 70 jaar bereikt. Het is het 'broertje' van mijn vader, want of je nu 70 wordt of niet; als je de jongste bent thuis dan blijf je het broertje (ikzelf kan daar over mee praten, altijd blijf ik 'zusje', eigenlijk best leuk).


Mijn beide ouders vertellen dat ze het vroeger eigenlijk helemaal niet wisten als er een broertje of zusje geboren zou worden, op het moment dat de baby geboren werd was dat een verrassing. Door de kleding die moeders droegen viel een dikke buik mogelijk helemaal niet op, gesproken werd er in ieder geval niet over. Dat is tegenwoordig wel anders!


We hebben het daarover aan tafel, dat je het vroeger (2 generaties geleden) niet had over wat je gelooft en waarom, over waar baby's vandaan komen, over wereldnieuws. Allemaal dingen voor grote mensen, niet voor kinderen. Tegenwoordig is een onderwerp als 'geloof' interessant om over van gedachten te wisselen, genieten kinderen mee met de dikke buik van hun moeder en kijken kinderen het Jeugdjournaal. Vooral dat laatste vind ik zelf best heftig. Zelf volg ik zeer minimaal het nieuws. Liever hou ik me bezig met 'goed nieuws' en daarvoor moet je, over het algemeen, niet bij het Journaal zijn. Voor de kinderen is het natuurlijk prima om op de hoogte te zijn van bijvoorbeeld een oorlog ver weg maar wat mij betreft moeten ze vooral leren hun eigen ruzies goed op te lossen. Maar... dat is natuurlijk een visie van een moeder en dat is een beetje ouderwets...

Waar die vlaggetjes al niet toe leidden; een gesprek tussen generaties ;-)

woensdag 23 oktober 2013

wild west, rapen en smullen

Manlief is een dag vrij, we besluiten lekker een eind in het bos te gaan wandelen. De keus valt op een bos hier niet ver vandaan en dat hebben we goed gekozen! 


Als we de hooibergen naderen zien we, vlak naast het pad, een koe grazen. Niet in de wei bij haar vriend de stier maar op ons pad! Dat ruikt naar avontuur ;-) Na een eerste poging het dier terug te drijven naar haar wei kiest de koe het hazenpad. Ze loopt achter de hooiberg langs naar een groot veld terwijl haar vriend haar luidkeels maant terug te komen! Een delegatie van ons belt aan bij boeren en treft uiteindelijk precies de juiste boer thuis; het is zijn koe, hij komt eraan! Even later passeert ons de boer op de fiets, in korte broek en met een groot touw om z'n schouders; Wild west in het oosten! (Wie zegt dat wandelen saai is? ;-)

En terwijl manlief en jongste de boer helpen om de koe weer in de wei te sturen rapen oudste, zoon en ik walnoten van het pad. Toen we de boom zagen van ver dachten we; nee, daar vinden we niks meer, de walnotentijd is voorbij. Maar dichterbij gekomen waaien de walnoten ons om de oren...  En dan komt thuis deze droogbak van pas. Een krat met een bodem van gaas, bedoeld om bollen in te drogen. 


Gisteren bakte ik appeltjesbrood, in één groot en een aantal kleine bakblikjes. Die kleintjes zijn handig om weg te geven. Als ik buren blijmaak met appeltjesbrood ga ik met een zakje tamme kastanjes weer naar huis. Dat is leuk! Tamme kastanjes heb ik nog nooit klaargemaakt, dat ga ik nú proberen!


Ik maak kruisjes in de schil, kook ze dan 3 minuten. De velletjes eraf, kastanje in stukjes en daarna bakken in een beetje olie met wat natuurzout. De stukjes worden een beetje krokant.


Het testpanel is boven, te horen aan de muziek. Als ze een stukje proeven 'van de kastanjes van de buurvrouw' is de reactie; mmmm, dat lijkt op aardappel'. Ik vind het leuk om iets nieuws te hebben ontdekt, iets waar ik al vaak van hoorde maar wat ik nog nooit probeerde. Het is gemakkelijk om te maken (wel bewerkelijk trouwens), vanaf nu kunnen we dus óók tamme kastanjes zoeken!


dinsdag 22 oktober 2013

gewoon leuk; gratis rijkdom!

Met oudste loop ik vanochtend vroeg in de supermarkt. Bij het opstaan is ons brood op en in de vakantie geeft dat niet zo veel, dan haal je het gewoon eventjes. We lopen langs de groenten en daar wijst oudste me op het prijskaartje bij de walnoten. Kijk, dat is gewoon leuk! In de wetenschap dat voor ons een voorraad noten ligt te drogen op zolder, gratis en voor niets!


Kijk maar... het is een mooi gezicht zo, samen met die appels, en het rúikt ook zo lekker! Die kartonnen kuiltjesvellen van de supermarkt zijn ideaal, handig om te stapelen.


Dan zoeken we in de winkel ook nog even de frambozen, aiaiai, die kosten maar liefst 2,79 euro voor 125 gram!


Wat een rijkdom groeit er dus gewoon in onze eigen tuin! Elke dag een schoteltje vitamientjes zónder 'ecologische voetafdruk'. Wist je dat frambozen groeien als onkruid? Regelmatig komen er, in de omgeving van de frambozenplanten, stekken uit de grond. Tegenwoordig steken we die voorzichtig uit en geven de stekken weg aan iemand die ze graag wil hebben of door de stekken bij de lantaarnpaal voor ons huis te zetten; 'gratis meenemen'.  Zo kunnen meer mensen genieten van gratis rijkdom ;-)


maandag 21 oktober 2013

vakantie activiteiten en je eigen stijl ontwikkelen

Het is herfstvakantie! Na een euro-ontbijtje in de stad gaan we thuis aan de slag. De meiden doen zelf boodschappen voor de pizza die ze vanavond gaan bakken, zoonlief maakt ondertussen een tulbandcake. Het recept vind je hier.


Die lukt heel goed zoals je kunt zien (hier nog onaangeroerd ;-)


Het is heerlijk weer buiten, dat is fijn! Terwijl er gespeeld (en gekibbeld) wordt staat er warme chocolademelk klaar.


Na het middageten staat er nog een actie op het programma. We gaan tweedehands kleren shoppen! De betreffende winkel is altijd open op maandag- en donderdagmiddag en dat is precies tijdens schooltijd maar nu... kunnen de meiden met me mee (zoon blijft liever thuis en gaat voetballen op straat). Jongste vindt voor zichzelf 5 kledingstukken en is in haar nopjes (net als ik want ze had wel wat nieuwe dingetjes nodig). Thuis volgt een modeshow waar ook de verkleedkleren en kussens bij worden betrokken ;-)


Een hele tijd geleden hoorde ik eens dat, als kinderen hun eigen kleren mogen uitzoeken, ze hun eigen stijl kunnen ontwikkelen en zo minder beinvloedbaar zijn als de groepsdruk begint te spelen. Dat heb ik goed onthouden. Nu mijn meiden interesse beginnen te krijgen voor shoppen en kleren uitzoeken moedig ik dat aan. Zolang dat lukt in tweedehands kledingzaken kost dat niet veel (en in het geval van vandaag is de opbrengst ook nog voor een goed doel). Een kind begrijpt ook heel goed dat, als het minder kost, je in verhouding meer kunt kopen, zo heeft tweedehands z'n voordelen. In oudste's slaapkamer staat mijn paspop, maatje 38. Iedere dag worden daarop nieuwe creaties samengesteld die ze de volgende dag aantrekt. En ik? Ik geniet daar enorm van!

zondag 20 oktober 2013

oogstdromen

Al een tijdje zit er een afhaalbewijs voor het boek voor de Koning 'mijn droom voor ons land' in mijn agenda. Ik heb het boek nog steeds niet opgehaald want heb het idee; dat ligt straks overal in de kringloop, ga het voor mij maar niet apart drukken. En ja hoor, daar kom ik het opeens tegen, op Marktplaats, gratis ophalen. Ik meld me op het betreffende adres en daar hangt het voor me klaar aan de deurknop. Ik neem het mee en leg een paar goudrenetten voor een appeltaart op het bankje bij de voordeur.


Als ik het boekje opensla is dit het eerste wat ik zie! Is dat nu toevallig of niet? Ik vind het frappant want als ik het thuis nog eens zoek moet ik een tijd bladeren voor ik het weer heb. Ik ben blij dat ik deze wens in het boekje zie staan! Tijdens de periode van insturen van dromen bedacht ik namelijk een aantal keren; moet ik daar niet iets mee? Met mijn droom over oogsten in het openbaar?

Dat mijn eerste blik valt op deze droom is voor mij een setje; kom op Erna, hier moet je meer mee! En dat verander ik gelijk in 'daar wíl ik heel graag meer mee!' Wat dat precies zal worden, daar ga ik eens op broeden. Een half miljoen heb ik vooralsnog niet gewonnen (en dat bedrag is ook niet te verwachten) maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden (lees; die naar meer oogstplaatsen in het openbaar leiden).

Leuk om dromen te hebben, ze hoeven helemaal niet groot te zijn. In dromen zit een hoop potentie! Wat ik heb ervaren is dat zolang je vrij kunt blijven van 'willen in de zin van eisen' en kunt blijven bij 'wensen/hopen/erin geloven' er zich een weg kan ontvouwen die je zelf vantevoren niet had kunnen bedenken... Wordt vervolgd! (wens ik ;-)

zaterdag 19 oktober 2013

nog een jaartje en kleine kruidige koekjes

Het is mooi weer, we zijn vrij, zoon is bij een vriend, wat zullen we doen? We fietsen naar de stad, gewoon voor de leuk. We wandelen over de markt, kopen wat noodzakelijke dingen en snuffelen in winkels. Met 2 meiden komt vaak de vraag voorbij; 'mag ik dit? mag ik dat?' Logisch natuurlijk. De opdracht wordt al vrij snel; kijk goed rond en bedenk wat je in december aan Sinterklaas gaat vragen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd! Bij speelgoedwinkels worden reclamegidsen geregeld en thuisgekomen wordt gewerkt aan de verlanglijsten. Oudste tekent haar verlanglijst want dat kan ze heel goed, jongste schrijft haar verlanglijst want dat kan ze heel goed ;-) We eten er een lekker stukje appelcake bij. Die maak je met gewoon cakebeslag op een bakplaat, voordat de cake de oven ingaat beleg je hem met stukjes goudrenet of andere frisse appel omgeschud met suiker, die appelstukjes zakken in de cake.


Ik hoor gesprekjes over het wel of niet bestaan van Sinterklaas. Jongste vangt daar steeds vaker iets over op en vindt dat raar. Oudste doet verwoede pogingen om alle twijfels weg te nemen. Ze weet zelf nog hoe leuk het was toen... Laatst vertelde jongste me al dat ze denkt dat Sinterklaas niet zo heel lang meer zal leven. Nog een jaartje schat ik ;-)

Tja, en dan die Sinterklaasspullen die overal al een tijd in de winkels liggen. Ik ben er al vaak aan voorbij gelopen want eerlijk is eerlijk; het ziet er wel lekker uit allemaal maar nee; pepernoten eet je niet in oktober! Dus als zoonlief mij een poosje geleden vraagt; 'mama, koop je weer eens pepernoten' is het antwoord vriendelijk maar duidelijk 'nee'. Het is na die vraag een tijdje stil en dan vraagt zoon; 'mama, koop je weer eens van die kleine kruidige koekjes?' ... ik ben voor de bijl gegaan, niet voor de pepernoten maar voor de creatieve oplossing van zoon ;-)

kleine kruidige koekjes ;-)

vrijdag 18 oktober 2013

oogst ruilen en kruiden drogen

Ik heb het geluk ouders te hebben met een grote moestuin! Ze verbouwen voor mij pompoenen als aanvulling op ons eigen voorraadje... Vandeweek kwamen ze een dagje langs, de auto vol met oogst zoals knoflook, uien, wortels, aardappelen én pompoenen! Vandaag zoek ik 6 pompoenen en pompoentjes bij elkaar. Ze gaan in een zak mee naar het schoolplein waar een vader uit een gezin van 6 klaarstaat met ook een plastic zak...



Hij heeft namelijk het geluk dat een walnotenboom, die op openbare grond staat, een groot deel van zijn noten in zijn tuin laat vallen...


En dan... kun je ruilen! En dat doen we dus ook ieder jaar, leuk!
Ik loop nog even de tuin in met de schaar en knip takjes salie en pepermunt af. Ze hangen aan dit (voor dit doel superhandige) sokkenrekje op zolder. Straks manlief lief aankijken; ik wil dit rekje graag aan een andere balk hangen want aan de waslijn neemt ie teveel ruimte in beslag...


donderdag 17 oktober 2013

leuk en mooi

Vandaag hoef ik niet na te denken over het onderwerp van mijn blogje... Ik word verrast met het berichtje door firmafluitekruid genomineerd te zijn voor een 'Liebster Award'! Waarvoor dank!
Bij de vragen 3 en 5 en 10 plopt er gelijk iets naar boven. Het zouden zomaar drie onderwerpen voor blogjes kunnen zijn.  Ik ga die drie vragen beantwoorden, dat vind ik leuk!

3. Met wie zou je wel een dagje willen ruilen?
Met mijn kinderen! Als ik ze zie spelen, tekenen, dansen, zingen, lachen, de tijd vergeten dan zou ik wel weer eens jong willen zijn maar dan wél... met de kennis die ik nú heb ;-) 

5. Wat vind jij echt onwijs irritant?
Als jongste thuiskomt met een vriendenboekje (ik noem het 'moederboekje' want vooral moeders schrijven er in ;-) en één van de vragen is; 'waar heb je een hekel aan?' dan verander ik die zin in 'wat vind je leuk?' en laat jongste dat beantwoorden. Toen ik zelf mocht schrijven in het boekje van jongste beantwoordde ik de vraag 'waar heb je een hekel aan' met; 'nadenken over dingen waar ik een hekel aan heb' 

10. Wat zou je doen met een half miljoen?
Die vind ik leuk! Ik heb daar wel eens over nagedacht. Ik zou de gemeente bellen en vragen waar in de stad nog bomen geplant mogen/moeten worden (de geldkraan voor nieuwe aanplant is bij onze gemeente momenteel dicht). Als zij de plaatsen en hoeveelheden aangeven betaal ik ze op voorwaarde dat het allemaal fruit- en notenbomen zijn ;-) 



Vandaag schrijf ik voor het eerst een blogje zonder inspiratie van een foto! Grappig eigenlijk, ik begin altijd met een foto en daaromheen ontvouwt zich mijn verhaal. Ik zoek op m'n mobiel naar een geschikte foto en blijf hangen bij deze... ach, wat mooi, zucht! Vanmiddag komt de thuiskapper en gaan ze eraf... ze is 7 en wil wel eens wat anders ;-)



woensdag 16 oktober 2013

kinderen als spiegel

Hier zie je mijn huidige 2 'leermeesters'. In beide boeken lees ik af en toe een stukje en ik vind het prachtig wat ik lees. Iets wat veel indruk heeft gemaakt is een zinnetje uit het boek van Chopra (in mijn eigen woorden); 'hoe ver je bent in je ontwikkeling als mens kun je ervaren als je samen bent met je gezin' en dat klopt helemaal. Want waar ben je als je niet zo lekker in je vel zit? Als je moe bent of geprikkeld? Als het even allemaal genoeg is? Als je lontje kort is? Juist; thuis! En wie zijn er dan in jouw buurt?...


Daar ligt dus een belangrijke opdracht! Dat wat je in de praktijk probeert te brengen buitenshuis komt thuis onder een vergrootglas te liggen. Kinderen zijn mijn spiegel, dat ervaar ik heel vaak.

Een mens is niet perfect, een moeder dus ook niet ;-) maar hoe kun je omgaan met situaties waarin je niet tevreden bent over hoe je iets hebt opgelost? In het linkerboek lees ik iets anders wat ik tot me door laat dringen. Kinderen hebben vaak een feilloos inzicht in situaties, in 'klopt het wel of klopt het niet' en 'is iets terecht of onterecht'. Door te zeggen dat je (ik) iets niet goed hebt gedaan wordt het kind bevestigd in een soort basiskennis van wat wel en wat niet goed is, daar hoeft het dus niet aan te twijfelen. En grappig... heel regelmatig komen er hele gesprekken op gang over hoe ik het anders had kunnen doen én hoe zij het zelf anders hadden kunnen doen. Het brengt begrip voor elkaar op gang en daar... kun je op verder bouwen! Door mijn eigen tekortkomingen te erkennen komen we meer uit op 'samen' en lijken de kinderen zich meer verantwoordelijk te voelen voor een situatie.

Mooie lessen vind ik dat! En wat ik zie als mijn verantwoordelijkheid is wat je hier leest...


Sinds een tijdje hebben we één avond in het weekend 'gezellig avondje'. Tegenwoordig is dat op zaterdagavond, we doen vantevoren boodschappen voor lekkere hapjes en kijken dan de opgenomen 'Voice'. We nemen het op want dan kunnen we om 7 uur al gaan kijken en spoelen we de reclames door. Zo kan jongste ook een tijdje opblijven en mist ze niks. Als de hapjes staan uitgestald komt er altijd een soort oerinstinct op gang! 3 kinderen houden het tafeltje in de gaten en waken erover dat niet de ander al die lekkere dingen opeet. Dat is niet de bedoeling, daar moet een alternatief voor komen. Vandaag in de kringloopwinkel vind ik deze 3 borden. Hoe ingewikkeld is het eigenlijk, nog een paar nachtjes en we gaan ze in gebruik nemen!


dinsdag 15 oktober 2013

kleine moeite

Vooruit, nog een blogje vandaag...

Geinspireerd door 'de week van de eenzaamheid' maakte ik ruim een week geleden een afspraak met iemand waarvan ik dacht dat ze het best leuk zou kunnen vinden als ik eens langs zou komen voor een kopje koffie. Vandaag stap ik op mijn fiets, parkeer die voor een huis waar ik al 11 jaren zeer regelmatig langsrijd. Ik bel aan bij de vriendin van de vrouw van het broertje van de moeder van mijn vader... Een mevrouw van 90+. Het is bijzonder, in mijn hoedanigheid van verpleegkundige bezocht ik wel vaker iemand die ik niet kende, nu gebeurde het als stadsgenote, gewoon voor de gezelligheid.

vandaag gemaakt door jongste...

Het is een warme ervaring. Te merken hoe mijn bezoekje op prijs wordt gesteld, het inkijkje wat ik krijg in iemands leven, de omgeving en interesses van iemand die enerzijds veel ouder is dan ik, anderzijds ook haar leven inhoud geeft, net als ik. Na een uurtje moet ik weer gaan, de kinderen komen thuis voor een broodje. We nemen afscheid met de afspraak dat ik nog eens langs zal komen.

Terug op de fiets besef ik dat dat uurtje geen opoffering is. Het geeft betekenis aan het zinnetje; 'kleine moeite groot plezier'. Het brak mogelijk haar dag of zelfs week en gaf ook mij een fijn gevoel. Ik denk aan de woorden eenzaam en alleen. Bijzonder dat het woord 'eenzaam' bestaat uit één en samen. Het woord 'alleen' uit allen één...


Australische cake!

Als we deze cake eten is er áltijd iets mis. Dingen die ik hoor zijn bijvoorbeeld;

1. ik heb een te klein stukje gekregen.
2. hij is op
3. hij is té lekker!

Het is dus een cake waarvan het recept hier zo snel mogelijk gedeeld moet worden ;-) De cake luistert naar de naam 'Australische cake' en hij is verschrikkelijk lekker door de combinatie van kokos, stroop en rozijnen. Je vindt het recept hier!



zondag 13 oktober 2013

wel of geen ontwerp en leuk voor later

Jongste heeft ergens in huis een pakketje met textielstiften gevonden en komt naar me toe met een wit t-shirt uit haar kast. Mama, mag ik hierop tekenen? Nou vooruit, ik geef haar de opdracht om eerst op een papier een ontwerp te maken en dan mag ze tekenen, ná het eten. Zucht... wachten is vervelend als je iets leuks wilt gaan doen (dat weet ik zelf nog heel goed van vroeger) en een ontwerp maken? Nou  ja, voor mama dan. Jongste maakt een ontwerp (is dit goed zo mama?) en tekent, ná het eten, wat op dat moment in haar opkomt. Een ontwerp is iets voor grote mensen denk ik dan, wat heerlijk om gewoon dát te maken wat je op dát moment bedenkt!


Ondertussen zijn we al een klein weekje jongste's knuffel kwijt. Het is een konijntje wat ze kreeg van mijn vriendin en zonder slaapt het écht minder fijn! We hebben gezocht in haar kamertje maar geen konijn. Ik bedenk op dat moment dat we helemaal geen foto's hebben van haar knuffel. Niet dat we anders foto's zouden verspreiden maar stel dat de knuffel niet terugkomt, dan hebben we voor later helemaal geen herinnering...

Het is een goed moment om haar kamertje dit weekend eens goed op te ruimen. Een nat doekje over de vlakke delen, de stofzuiger erdoor, alle losse spullen op het bed en dan ordenen, wat hoort waar. Als de losse spullen een plekje hebben gekregen halen we het bed af...


... en daar is konijn! Wat zijn we allemaal blij! Jongste neemt konijntje mee naar beneden en krijgt de opdracht om foto's te maken. Hier zie je er twee van. Vandeweek ga ik dat ook nog maar eens doen met de knuffels van de oudste twee; leuk voor later!


zaterdag 12 oktober 2013

ruzie maken maar dan anders

De volgende Loesje hangt al een tijd op onze koelkast. Een gewéldige uitdaging inderdaad om elkaar een compliment te geven tijdens het ruziemaken. Dat gaat natuurlijk ook helemaal niet maar leuk is het wel, probeer het maar eens. Wat de tekst in ieder geval wel duidelijk maakt is dat je, terwijl je ruzie maakt, gewoon met elkaar in contact kunt blijven. Ikzelf kan niet zo goed tegen geruzie en wil al snel naar het gesprek over 'wat wil je dan wél?' 


Als kind kom je vaak in situaties waarin het lekker knettert, waarin je dingen worden toegevoegd die niet eerlijk zijn of die je uit de tent proberen te lokken. Als we het daarover hebben thuis vertel ik dat dat situaties zijn waarin je iets kunt leren, waarin je iets kunt oefenen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, ik ben de eerste die dat beseft! Maar je ervan bewust zijn is belangrijk. Je hoeft niet mee te gaan in dezelfde energie, je kunt er iets anders tegenover zetten. En zo vertelde oudste me gisteren over een situatie en hoe ze die had opgelost; Er kwam iets onvriendelijks naar haar toe en ze reageerde naar de zender als volgt; 'dat kan helemaal niet joh, want ik ben perfect.... en jij oók!' Thuis moet ze nog erg lachen om het verbaasde gezicht van de zender en ik... ik geniet met haar mee en ben heel trots op mijn grote meid! ;-)

t-shirt van zoon...
Manlief vond vandeweek dit filmpje en wat hebben we erom gelachen! Ik wil het jullie graag laten zien... (klik maar eens op de link)