maandag 31 maart 2014

grauw of groen

Vanmiddag fiets ik, in het voorjaarszonnetje, de beide bruggen. Als na de eerste brug 'mijn' picknicktafel bezet blijkt te zijn fiets ik verder. Na de tweede brug besluit ik even in de haven te gaan zitten. Lelijk zeg die betonnen trap... Of toch niet?




Muurleeuwenbek heet het, ontdek ik op het web. Daarvan zie je heel veel op oude  muren in de stad. Een plaatje vind ik die combinatie van steen en groen.

En dan vraag ik mezelf; wat zie ik vooral? Het verweerde, grauwe, grijze of het frisse, beloftevolle, groene?
En nu, terwijl ik dit blogje schrijf, denk ik... Ze zijn er allebei! Het één niet zonder het ander! Wat een wijsheid zo op een doordeweekse dag ;-)

zondag 30 maart 2014

minibieb

Nu alweer drie maanden heeft onze minibieb z'n plekje in de straat. Zo leuk als ik het in het begin vond, zo leuk vind ik het nog steeds! Regelmatig wisselt het aanbod, door mijzelf of door anderen. Het is geweldig leuk om te zien dat geregeld het deurtje openstaat en er iemand aan het bladeren is in een boek. Zelf heb ik al heel wat boeken geleend of geruild! Ik kan jullie zeggen dat de minibieb een succes is! 


Dus mocht je nog twijfelen; zal ik het wel of niet doen... maak ook een minibieb! Het komende seizoen leent zich ervoor en het is, naast een aanvulling in je buurt, ook voor jezelf erg leuk ;-)

donderdag 27 maart 2014

even boodschappen doen

Terwijl ik de boodschappen in mijn krat laad valt mijn oog op dit aandoenlijke tafereeltje... Heerlijk! Met je eigen 'fiets' naar de winkel en die dan, net als de fiets van mama, parkeren in een rek.


Het doet me denken aan mijn eigen driewielertje van vroeger. Mijn moeder vertelt daar wel eens over; het fietsje piepte enorm, daardoor kon mijn moeder precies horen waar ik was in de straat. Totdat een zeer behulpzame oudere buurman, al hoofdschuddend, een druppeltje olie op het euvel liet vallen. Hij zal gedacht hebben; 'die jonge ouders van tegenwoordig hebben ook nergens meer tijd voor, ik zal ze een handje helpen'. Weg rust voor mijn moeder maar wel... een leuk verhaal, zelfs 40 jaren later nog ;-)

woensdag 26 maart 2014

vorstbestendig

Met de nachtvorst van de afgelopen nacht was ik even bezorgd... hoe zou het met de bosanemoontjes zijn?

zo dus ;-)

dinsdag 25 maart 2014

naar buiten... eerbetoon 2

Een mooie ochtend, het begint te kriebelen! Ik ga aan de slag in de tuin, de boel weer netjes maken en bedenken wát er weer aan eetbaars geplant kan worden. Maar eerst... een kop koffie!


In de tuin valt mijn oog op de bosanemoontjes die weer flink aan het groeien zijn geslagen. De bloemetjes zijn nog dicht, dat heb je op zo'n schaduwrijk plekje...


Met die bosanemoontjes heb ik een plan. Eerder schreef ik over het eerbetoon aan mijn opa. Op de paal die bij de Groninger Kroon staat in de Buurtbongerd heb ik een fotootje van hem bevestigd. Rond die bijzondere boom wil ik... bosanemoontjes planten! Vandaag ga ik dat doen. Geen idee of het werkt. Schaduwrijk is het er nog niet maar mogelijk is de grond er zeer voedzaam ;-)


Ik herinner me de bosanemoontjes van de tijd dat ik samen met opa naar het bos ging om de hertjes te voeren. Opa was in dat bos hulpboswachter en kende het bos als zijn broekzak. Sinds vanochtend staan er bosanemoontjes rond die éne boom in de boomgaard. Een fijn gevoel!


maandag 24 maart 2014

heel bijzonder

Vandaag 8 jaren geleden werd er een heel bijzonder kindje geboren...


Een meisje met veel talenten, een meisje wat anderen geregeld verrast. Met hoe ze is, met wat ze zegt...


Als er iéts in het oog springt denkend aan dit meisje dan is het expressie, durven, dans, bewegen, muziek, zingen! En daar hebben we vandaag weer van mogen genieten! Ze krijgt een kado wat niet op haar verlanglijstje staat maar waar ze ont-zet-tend blij mee is.

En wij... zijn ont-zet-tend blij met haar ;-)

zondag 23 maart 2014

voeden

Dit weekend maak ik een foto van 2 bijzondere elementen die zich heel natuurlijk naast elkaar bevinden...


Ik volg een interessante workshop van 2 dagen waar rust én chocola en nog veel meer voorbijkomt. De ervaringen laat ik bezinken beseffend; jezelf voeden, op verschillende manieren, is heel belangrijk ;-)


donderdag 20 maart 2014

adembenemend...

Samen met zoon ga ik, na het avondeten nog even naar buiten. Sinds een paar dagen kan hij 'waveboarden' en dat gaat het fijnst op een glad fietspad. Ik loop en hij 'wavet' voor mij uit. Het doet me denken aan rolschaatsen wat ik vroeger zelf ook zo graag deed.


Terwijl het steeds meer begint te schemeren voel ik me stil worden. Ik bekijk de lucht zoals die boven de IJssel deze prachtige kleuren krijgt...


Adembenemend mooi...


woensdag 19 maart 2014

lekker belangrijk

Jongste is gevraagd mee te dansen en zingen in de voorstelling 'Lang en Gelukkig' van het RO theater op 16 april hier in de schouwburg... Vandaag zal de eerste instructieles plaatsvinden door een docent van het RO theater. Nog een maand oefenen daarna met haar eigen dansjuf en dan mag ze op een écht podium staan; een wens die ze al zolang uitspreekt, wat een buitenkansje!


Als ze zich omkleedt voor de dansles ben ik verrast. Ze heeft 2 verschillende sokken aan... Tja, als er melk over je éne sok is gegaan moet je een droge sok aantrekken, daar ben ik het helemaal mee eens ;-) Ik laat het zo en geniet er tegelijk van. Wat heerlijk eigenwijs, 'lekker belangrijk'. Wat zou het leven een stuk eenvoudiger zijn als je gewoon met 2 verschillende sokken kunt lopen en in het verlengde daarvan je je van veel meer dingen niets aantrekt, heerlijk toch? 


Met veel energie komt ze 2 uur later uit de les. Een oefencd'tje krijgt ze mee naar huis; thuis danst ze nog een paar uren door. Ik heb ondertussen 4 kaarten gekocht. We zitten op de vijfde rij, het aftellen kan beginnen...

zondag 16 maart 2014

de KAN goeroe

De narcis van afgelopen vrijdag was een opzetje naar het weekend... Een tijd geleden bedacht ik dat het goed zou zijn voor mij eens te proberen helemaal alleen een weekendje weg te gaan. Het idee vond ik heel griezelig; in mijn leven was ik nog nooit écht alleen geweest (een studentenhuis in Groningen en een woongroep in Amsterdam, daar deel je de voordeur, niet echt alleen vind ik) Ik ben er ook altijd heilig van overtuigd geweest dat alleen zijn niet bij mij past!

Een regel in de songtekst van 'everybody's free' raakt me als ik hem hoor. 'Everyday' vervang ik in dit geval voor 'a weekend'. En dit weekend is het zover! Ik mag in het vakantiehuisje van de moeder van mijn vriendin...


Vrijdagmiddag; de auto gepakt en daar gaat Erna; alleen met zichzelf richting de kust! Het is een bijzondere ervaring... vooral het moment dat het donker wordt is even slikken maar... ik overwin en overwin en wel vooral het beeld dat ik had van mezelf! Hoezo past alleen zijn niet bij mij?

'That scares you' krijgt een mooie wending. Want wat maakt je eigenlijk bang? Het is een aanname, iets wat je denkt dat zo is. In het huisje vind ik een Boeddhabeeldje, daar zet ik mijn zelf meegenomen Boeddhabeeldje én mijn beschermengeltje bij. Van manlief kreeg ik een verrassingsei mee op reis. Dit weekend ga ik me laten verrassen, kijken wat de ervaring 'alleen-zijn' me brengt.


In het verrassingsei blijkt een kangoeroe te zitten, ik zet 'm bij de Boeddhabeeldjes en het engeltje en moet een beetje lachen maar dan bedenk ik opeens; Kan Goeroe. Dit beeldje is een goeroe van dat wat KAN! Een symbool van doen, omdat je het KAN! Ik word helemaal blij van deze vondst, hoe bestaat het toch. De kan-goeroe gaat op de foto met de naam van het huisje...


let op de schaduw...
In de kringloopwinkel van Groot-Schermer (1 van de 4 kringloopwinkels die ik dit weekend bezoek...) vind ik dit boek, superinteressant!


Wat een fijne ervaring! Ik kon het best uithouden met mezelf ;-) en heb iets onbetaalbaars aan mijn 'zelf' toegevoegd. Alleen zijn is heilzaam, het helemaal stil laten worden en dan kijken wat er op je pad komt. Voordat ik vertrek maak ik een selfie, een voelbaar ander selfie dan ik voor dit weekend was ;-)


vrijdag 14 maart 2014

moedig!

Een groot grasveld en daar... staat heel alleen deze narcis mooi te zijn...
Zielig? Helemaal niet! Wat in me opkomt als ik haar zie? 
Wat moedig! Wat dapper! Wat stoer! Wat mooi ;-)
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend!



woensdag 12 maart 2014

verschillend én gelijk

Al twee jaren rond Kerst wordt op de school van de kinderen 's avonds gedineerd. Iedereen neemt iets mee van thuis en dat wordt gezellig met elkaar opgegeten. Daar maakt zoon kennis met 'Turkse pizza', gemaakt door de moeder van zijn klasgenoot/vriend. Regelmatig eet zoon zijn lunch bij die vriend thuis en elke keer weer is hij onder de indruk. De sfeer in dat Turkse gezin is voor hem heel bijzonder. Hij voelt zich er welkom en geniet van de heerlijke dingen die  moeder van vriend op tafel zet.


Op het schoolplein maak ik geregeld een praatje met moeder van vriend en dan op een dag trek ik de stoute schoenen aan. Ik vraag haar; 'zou je mij willen leren hoe je Turkse pizza moet maken?' 'Natuurlijk!' is haar antwoord en we spreken af dat ik haar een ochtend ga helpen. In de tussentijd proeft zoon nog van ander lekkers en regelt alvast bij moeder van vriendje dat ze me ook dát gaat leren ;-)


Om half 10 vanochtend bel ik aan. Een warm welkom in een andere cultuur, wat bijzónder! We gaan gelijk aan de slag zodat het deeg kan rijzen terwijl we samen thee drinken. We maken gehaktbroodjes en daarna de beroemde pizza's. En terwijl heerlijke geuren het huis vullen praten we over van alles en nog wat. En... misschien vind ik dat laatste nog wel het állerleukst ;-)


Want hoe verschillend onze culturen en achtergronden dan ook mogen zijn, vrouw zijn we allebei en eten is voor ons beide een vertrouwd onderwerp.


Vlak voordat ik de kinderen weer van school ga halen zijn een aantal pizza's en een aantal broodjes klaar. We nemen afscheid en spreken af dat we nog eens samen gaan bakken. Thuis is zoon aangenaam verrast. Naast een Turkse lunch is er genoeg om ook nog morgen mee te nemen naar school.


Ik heb een heel bijzondere ochtend gehad en ben blij met m'n stoute schoenen van een tijdje geleden ;-)

zondag 9 maart 2014

stil ventje

Vandaag verzamelen we in het midden van het land om de verjaardag van mijn moeder te vieren. We komen uit het Noorden, het Oosten en het Westen van het land en dan is Amersfoort een mooi middelpunt. We vinden een plezierige plek om met elkaar te eten en maken daarna een prachtige voorjaarswandeling bij kasteel Stoutenburg...


In een holle boom vlakbij het kasteel ontdekken we het woonhuis van dit kaboutertje... hij ligt te slapen, stilletjes maak ik een foto. Ik rommel even in mijn tas en leg iets in zijn bedje, iets wat geluk zal brengen.

Leuk om in een holle boom zo'n stil(le)ventje te vinden ;-) Wat mij betreft... het kadootje van de dag!

donderdag 6 maart 2014

wat is afstand...

De post brengt iets bijzonders...


Wie zegt dat Rotterdam en Zutphen ver uit elkaar liggen? Van haar hand, met een dag ertussen, nu in mijn hand. Afstand is hoe groot je hem zelf maakt, klein in dit geval...

Dankjewel!

dinsdag 4 maart 2014

glasbakwijsheid

Situatieschets... ik fiets naar de stad om te gaan werken in de leukste kringloopwinkel van Zutphen. Onderweg stap ik van mijn fiets, in mijn fietskrat liggen lege flessen en potjes die breng ik even naar de glasbak.


Op een verder keurig afvalbakkenterrein (dat is ook heel regelmatig héél anders) valt mijn oog op iets heel kleins naast de glasbak...


Het lijkt alsof het er voor mij is neergelegd! Met een leeg krat, een minikadootje en een blij gemoed vervolg ik mijn fietstocht. Ik werk een heerlijke dag in een inspirerende en gezellige omgeving en geef bij thuiskomst mijn 'buit' van vandaag een goed plekje...

wacht niet, doe het NU!