Een idyllisch plaatje zo, onze kids met Dora de ezel. Maar drie uren later en nog geen 5 kilometer verder besluiten we dat wandelen met een ezel niet echt iets voor ons is...
.JPG)
Is juist óns ezeltje zo koppig (of eigenwijs?) dat hij om de zoveel meter stil blijft staan en met geen mogelijkheid meer vooruit te branden is? Is het de warmte? Is het het feit dat de beste stuurlui steeds aan wal staan en Dora niet meer weet naar wie ze moet luisteren? Of heeft Dora ontdekt dat als ze stilstaat ze brokjes krijgt om haar zo te verleiden door te lopen (en stilstaan dus beloond wordt)? Ach, wat maakt het ook eigenlijk uit. Wij zijn een ervaring rijker en zijn het helemaal met elkaar eens; wij houden van dóórlopen! Kijk, en voor die eensgezindheid was deze wandeling juist weer heel erg goed ;-)
1 opmerking:
Wij hebben ook één keer zo'n ezelstocht gedaan, maar ook die van ons deed de naam van 'koppig' eer aan. Mijn man heeft zich kapot gezeuld om de ezel aan het lopen te houden.
Maar het had wel iets!
Een reactie posten