woensdag 25 maart 2015

tekentaal

En dan is het zomaar een aantal weken verder na mijn laatste blogje. Maar... al is het (voor mij) dan wat rustig in blogland, in mijn werkelijke leven is het dat allerminst! De tekenopleiding waar ik in januari mee begonnen ben maakt op mij grote indruk. Een hele dag school eens in de twee weken en het nodige huiswerk maakt dat ik helemaal in bijzondere thema's duik. Al tekenend communiceer ik uit een heel ander vaatje dan ik gewend ben. Het hoofd heeft regelmatig maar heel weinig in te brengen en dat is op zijn zachtst gezegd leuk, lastig, boeiend, interessant, vermoeiend en nieuwsgierigmakend tegelijk. Wat een bron van informatie draag ik als mens met me mee zonder dat ik me daar bewust van ben. Wat een rijkdom om eens een kijkje achter mijn eigen schermen te nemen... 


Voor iemand die erg talig (met het hoofd) is, zoals ik, is tekentaal een compleet nieuwe ervaring. Ik ben heel blij dat deze opleiding op mijn pad kwam al merk ik wel dat het lastig is om mijn ervaringen in taal om te zetten op mijn blog. In veel gevallen is uitleggen ook lastig, je moet het eigenlijk gewoon zelf ervaren... 






maandag 2 maart 2015

hernieuwd!

Hehe, eindelijk is ie er weer! Onze hernieuwde minibieb is sinds gisteren in bedrijf. Nu een flinke maat groter dan de vorige keer zodat er wat ruimer geruild en geleend kan worden. Met dank aan 'de man van'


Het is gezellig dat de minibieb weer terug is naast ons huis... We hadden 'm echt een beetje gemist!

zondag 1 maart 2015

Oude tijden herleven

Oudste krijgt dit weekend nieuwe skeelers en is daarmee regelmatig op pad. Samen met manlief rijdt ze, nu al 2 dagen achtereen, zo'n 10 kilometer in het voorjaarszonnetje. Met rode wangen komen ze thuis. Ze ploft neer en trekt haar skeelers uit. En dan opeens denk ik; zal ik het ook eens proberen? Sinds een tijdje hebben we dezelfde schoenmaat... met pols-, knie- en elleboogbeschermers kan er toch niet zoveel mis gaan?


En al is het eerst even onwennig (en weet ik nu ook weer hoe hard de stoep voelt als je opeens languit gaat...), al snel heb ik de slag te pakken. Na voorzichtig uitproberen aan de steunende arm van oudste (hoe lang geleden oefende zij hetzelfde aan mijn arm ;-) is het alsof een luikje van 35 jaren geleden zich weer opent. Was het vroeger op 2 rijen wieltjes, nu is het er ééntje maar wat leuk om weer eens zo lekker over de straat te zwieren! Dezelfde dag 'spring ik ook nog touwtje' met jongste en... het is nog net zo leuk als vroeger. Heerlijk om het kind in mezelf af en toe wakker te maken. Soms is er wat aanmoediging voor nodig maar als ik dan één keer losga is het zo heerlijk, dat hou ik er in!

woensdag 25 februari 2015

dat klinkt als...

In september vorig jaar schreef ik hier over ons spaarpotje dat we vulden met wat we verdienen met de spulletjes die we verkopen op Marktplaats. Vandaag gaan we op pad om een mooie klankschaal te kopen. We rijden naar Nijmegen waar we in een winkeltje, al eerder vorig jaar, prachtige klankschalen zagen. Daar treffen we een verkoper met kennis van zaken! Hij laat de prachtige geluiden horen die de verschillende klankschalen voort kunnen brengen. En dat gaat niet zomaar, niet even snel, niet al lachend, nee, in opperste concentratie. Het duurt even maar na verloop van tijd krijgen ook wij de smaak te pakken. We draaien, tikken en slaan zachtjes tegen de schalen en kiezen er twee uit die met ons meegaan naar Zutphen. Met de schaal die ik al eens meebracht uit Nepal hebben we er nu drie.


Gedurende de rest van de dag klinken af en aan de geluiden van de klankschalen. Allemaal proberen we of het lukt en hoe het klinkt. Er komt zoveel energie vrij tijdens het draaien met een slagstok langs de rand dat het water wat we in één van de schalen deden er uitspat.




Wat een prachtige aanwinst in ons huis. Het opruimen van 'rommel' heeft gemaakt dat we deze schalen konden uitzoeken en kopen. En we hebben ook nog wat euro's overgehouden! Op het spaarpotje komt een nieuwe sticker. We gaan sparen voor een ander doel, daar gaan we nog even over nadenken.

zaterdag 21 februari 2015

koffie!

Als we koffie drinken in de stad dan is het heel graag hier; De eigenaren hebben zó veel liefde voor het koffievak dat hun enthousiasme aanstekelijk is. Het bord op de stoep is bij voorbaat vaak al stemmingbevorderend!


En mocht je op de vraag 'nee' hebben geantwoord bij het naar binnen gaan, naar buitenlopend is het 'ja' geworden, dat kan niet missen...

donderdag 19 februari 2015

Soms moet het eerst erger worden...

De titel van mijn blog zijn wijze woorden van mijn moeder. En ze zijn zó waar! Als het over de afgelopen weken gaat kloppen ze helemaal... We hebben ervaring opgedaan met kamperen in ons eigen huis. Met afwassen in de badkuip, met zoeken naar de dagelijkse spullen. Met de deuren steeds open, met lawaai. Maar ook met een pizza bestellen, de afhaalchinees en heel veel aardige mensen die hun hulp aanboden...


Maar het is ergens goed voor geweest! Even voorstellen; onze nieuwe keuken ;-)


We hebben het er graag voor over gehad (maar hopen wel dat we voorlopig voor jáááren weer klaar zijn!)

vrijdag 6 februari 2015

generatiekloof?

Stel, je bent 8 jaar, je vindt het spel Minecraft op de computer heel leuk, je zit, met je tablet, naast je moeder op de bank en zegt 'kijk eens mama, wat leuk'. Stel, je hebt een moeder die niet zoveel heeft met computerspelletjes, met schermpjes in het algemeen (tenzij het gaat over haar eigen blog of andere handige activiteiten)


Dan is wat hier gebeurt wel héél erg grappig! In haar fantasiewereld op de tablet is een ware boomgaard verrezen met een informatiebord erbij. De tekst erop doet haar moeder juichen; 'wat is dit? Ge-wel-dig! Mag ik er een foto van maken?' Ja natuurlijk mag dat! Zo zijn de schermpjeswerelden van moeder en dochter aan elkaar gekoppeld en zit ik nu hier, tijdens mijn eigen 'computertijd' op míjn manier aan het scherm gekluisterd. Hoezo generatiekloof ;-)?

woensdag 4 februari 2015

tragedie of kans

Mijn blik valt op deze tweet, ik lees hem in de bijlage van een zaterdagkrant... Wat ik hier lees fascineert mij! Ik knip het uit voor op de koelkast. 


Het is hard en troostend tegelijk. Voor mijn gevoel relativeert het iedere levenspuzzel. Heb je alle mazzel voor het oprapen gehad dan komen je persoonlijke tragedies voorbij. Heb je vooral pech gehad dan komen je persoonlijke tragedies ook voorbij. Waar het op neer komt is dat je in het leven dingen te leren hebt, niemand ontkomt daaraan. Waar ik moeite mee heb is het woordje 'tragedie'. Dat woord klinkt zwaar en somber, iets waar je liever niet in de buurt wilt komen. Wat nou als daar zou staan; 'kansen' of  'uitdagingen'? Ik weet dat 'worden wie je bent' niet altijd gemakkelijk is of leuk. Maar ik ervaar het óók als een uitdaging en die wil ik aangaan!


En terwijl ik dat doe maakt mijn hart geregeld sprongetjes. De kadootjes liggen overal te wachten, zoals hier op de tegels in het winkelcentrum. Het hartje ligt er voor mij én voor iedereen die er oog voor heeft. Mooi!

vrijdag 30 januari 2015

warmte op de koele kast

Ik hou van dit soort één tweetjes...


De eerste is van mij, de tweede komt retour van oudste.
Als die een tijdje blijven hangen samen hebben we er allemaal een hele tijd plezier van!

donderdag 22 januari 2015

samen én alleen

Het is weer tijd voor een stiltewandeling. Het is koud, het vriest en het waait! Warm ingepakt wandelen we een rondje om recreatieplas Bussloo. 


Brommen doen we niet ;-) Zo stil als anders is het trouwens ook niet. In de verte horen we auto's rijden en we vinden samen een balans tussen praten en stil zijn. Helemaal stil is het niet meer, de gebarentaal van een tijdje geleden wordt vervangen door woorden. Maar het blijft bij het hoogst noodzakelijke. Gaan we hier links, zullen we koffie drinken, dit of dat bankje, dat soort dingen...


 
In stilte lopen gaat voor mij deze keer over in flow. Met de schooldag van afgelopen week nog vers in het geheugen maken mijn gedachten het éne sprongetje na het andere. Fijne sprongetjes zijn het, ze maken fantasie wakker.


We lopen samen, toch ben ik ook alleen met mezelf. Een rijke combinatie, temeer omdat we allebei hetzelfde ervaren.



We eindigen onze wandeling bij Bakker Bril in Voorst waar we onszelf trakteren op iets warms met iets lekkers.

Stilte is rijkdom! Ik kan er geen genoeg van krijgen ;-)

woensdag 21 januari 2015

hoogwater

Hoogwater! Wil je het klompenpad lopen? Vergeet dan vooral je snorkel niet;-)


Mooie plaatjes tijdens een koude wandeling...



Wat is Zutphen met z'n IJssel mooi!

dinsdag 20 januari 2015

toevallig?

Hoe uniek is een mens in zijn kleurkeuzes? In de stad valt mijn oog op twee bijzondere voordeuren. Nog geen 100 meter van elkaar de deur van de Walburgiskerk en de deur van het Oude Stadhuis van Zutphen...




Even voorstellen; onze deuren ;-)



donderdag 15 januari 2015

weer in de schoolbanken

Voor het eerst sinds heel veel jaren zit ik vandaag weer in de schoolbanken! Vandaag begint namelijk mijn eerste jaar aan de opleiding Genezend Tekenen in Zutphen! Ik heb er veel zin in en maak de hele dag kennis met tekentaal, tekenoefeningen en lichaamswerk. 


Dit kliederdoekje vind ik een kunstwerkje op zich, prachtig al die kleuren Ecoline.


Thuisgekomen wordt na het eten getekend, geinspireerd op mijn lesdag. En daarmee heb ik veel geluk; Aan mijn eigen keukentafel zijn proefpersonen voorhanden, een voorwaarde voor de opleiding.


Ik ben nieuwsgierig wat de opleiding me gaat brengen. De foto hieronder maakte ik van een mozaiek op de muur van de school. Die appelboom...



woensdag 14 januari 2015

lichtpuntjes

Een avondwandeling met jongste, onze blik valt op dit kleine rode lichtje...


Het is buiten, hoe zit dat precies? Dichterbij gekomen zien we een kaarsje branden aan een buitenmuur, zomaar naast de stoep.



Wat een mooi plaatje en wat voel ik hierbij de aandacht. De bewoners van het huis doen dit niet voor zichzelf, vanuit hun huis is dit kaarsje niet te zien. Het kaarsje brandt voor voorbijgangers, wandelaars zoals wij. Wat een warm gebaar. Precies dat is wat we kunnen doen tegen het donker, in dit voorbeeld heel letterlijk; licht brengen, een tegengeluid laten horen hoeft niet moeilijk te zijn...


Dezelfde avond zie ik deze twee lichtjes; vanaf m'n 'stilzitkussentje'. De linker is de lantaarnpaal voor ons huis. Door de plakfolie op ons raam ziet het er uit als kaarslicht ;-)


En nu ik dan toch met lichtpuntjes bezig ben, kan dit 'kleine kamer spreukje' niet ontbreken;                                                                                    
Veel lichtpuntjes gewenst ;-)

donderdag 8 januari 2015

een aanrader

Soms raakt een boek me zo in m'n hart, ben ik zo onder de indruk van wat ik lees dat ik er niet over uitgepraat en uitgedacht raak. Met het boek wat je hier ziet is dat he-le-maal het geval!


Ik leende het van haar met daarbij de boodschap; 'haast je niet, geniet ervan!' En dat doe ik! Het boek is inmiddels terug bij haar, ik zit er middenin maar heb het voor mezelf aangeschaft. Dit is een boek om te hebben. Om regelmatig in te lezen en er mee te doen wat er dan voorbij komt. Tja, en dan nu vertellen waarom het boek me zo raakt. Ik doe een poging maar eigenlijk moet je het gewoon zelf gaan lezen ;-) Los van het feit dat ik drie kinderen heb waarvoor deze fase vroeger of later gaat aanbreken herken ik ook ontzettend veel van mezelf in het boek. Dat je de puberteit meemaakt staat vast zegt de schrijfster, is het niet in de bedoelde jaren dan wel later, want... je ziel wil tot ontplooiing komen, je eigen ik wil zich manifesteren. Wat een mens daarin allemaal tegen kan komen daarover kun je alles lezen. Ik vind het een boek gericht op vrede en begrip. Op mogelijkheden, niet op problemen en daar... hou ik van! Een aanrader!

maandag 5 januari 2015

het klopt!

Het nieuwe jaar is alweer een paar dagen oud. Het laatste stukje van het oude jaar en het eerste van het nieuwe jaar zijn voor mij een periode van terug- en vooruitdenken.

onze nieuwjaarswens...
Het schrijven van dit blog is iets waar ik regelmatig bij stilsta. De titel van het blog en de manier waarop ik graag schrijf zouden de indruk kunnen wekken dat mijn leven altijd rozengeur en manenschijn is. Toen ik las in het boek 'LEEF' van Laura Maaskant merkte ik hoe fijn het is om het complete verhaal te horen. Om ook te lezen over de andere kant van de (positieve) medaille. Dat er momenten zijn waarop alles niet zo 'vanzelf en automatisch positief' gaat. Momenten waarop twijfels en moeiten de kop opsteken. Nu kan ik jullie verklappen.... dat is bij mij ook vaak het geval!

uit 'wij gaan op berenjacht'

Niet voor niets schrijf ik een blog met de titel 'kom we gaan slingers ophangen'. Het is voor mij een reminder aan het feit dat dát mijn wens is. Om het leven te leven en alle facetten daarin te betrekken. Donker en licht hand in hand te laten lopen, ongeveer zoals op deze foto die ik maakte bij de IJssel. Niets te ontkennen maar wél te focussen op de mogelijkheden. En over die mogelijkheden... schrijf ik graag!


Ondertussen ontdek ik steeds vaker dat áchter mijn moeiten mijn 'pot met goud' staat. Maar om bij die pot met goud te komen 'kan ik er niet bovenover, kan ik er niet onderdoor maar moet ik er wel dwars doorheen'!

Ik wens je een prachtig, kloppend 2015!