woensdag 30 maart 2016

samen wij

Jongste viert vanmiddag haar kinderpartijtje, het is mooi weer.... we gaan een fotospeurtocht lopen! 's Ochtends loop ik een geschikte route en maak foto's van details onderweg;


Heel vaak al liep of fietste ik de afgelopen jaren langs dit electriciteitskastje. Vandaag valt me voor het eerst op wat hier staat; twee uitersten! Fanatiek tégen de ander en vóór zichzelf versus het inzicht dat ik en jij samen 'wij' zijn. Als je dan tóch graffiti spuit dan verrast het zwarte zinnetje me het meest ;-)

maandag 28 maart 2016

spierballenstilte!

Tijdens een stiltewandeling kom je soms bijzondere dingen tegen. Als je echt heel stil bent en helemaal stil wordt is de tekst op zo'n bord bijna absurd. Je hoort 'm dan wel niet maar de spierballenenergie die er vanaf spat is heel voelbaar...


Het begrip 'Stilte' en de idyllische wolkjes op het bord passen zo NIET bij de tekst die erop staat. Dat vind ik een foto waard. Als ik dan daarna de tekst lees op het bordje eronder moet ik heel hard lachen, waar gáát dit over? Voor wie is dit stiltegebied eigenlijk bedoeld?


Er is vast een goede reden voor dat deze borden langs de weg zijn geplaatst. Mij hebben ze in ieder geval veel plezier gebracht. Nu maar hopen dat ik niet te hard heb gelachen ;-)

zondag 27 maart 2016

past precies

Rond de verjaardag van jongste is het vaak Pasen, vandaag komen de opa's en oma's op bezoek!


In de drukte zijn we op een gegeven moment de jarige Jet kwijt...


Nu de sjoelbak er niet staat (daarop speelden we net een competitie, gewonnen door oma) heeft ze een plekje gevonden waar zij (en zij alleen) precies tussenpast. Je kunt dan wel tien zijn maar wat is het heerlijk om je af en toe even terug te trekken uit de grote-mensen-wereld ;-)

zaterdag 26 maart 2016

eendje/eentje voeren...

Onderweg naar huis fiets ik langs een houtspeelgoedwinkel. De winkelier heeft altijd blikvangers op de stoep staan, vaak van een bepaald soort speelgoed heel veel! Vandaag lopen er houten trekeendjes in een lange rij. Ze wijzen de klant de ingang van de winkel...


Maar hoe hou je zoveel eendjes in het gelid? Daar heeft, ik denk een klein iemand, een oplossing voor gevonden ;-)


vrijdag 25 maart 2016

laat maar waaien

Sinds gisteren hebben alle bewoners van ons huis een leeftijd met 2 cijfers! Een goede reden voor smarties op je boterham (verrassend lekker trouwens!)


'Vanaf nu ben ik niet meer klein' is de conclusie van jongste. Want als je klein bent wil je niets liever dan groot worden, toch? 


Nu ik groot ben zou ik wel heel graag weer eens klein zijn, bijvoorbeeld 10! Ach, leeftijd, het is allemaal maar betrekkelijk. Je bent zo oud als je je voelt én je bent ook zo oud als je doet. Laat af en toe waaien die wilde haren, je blijft er jong bij!

woensdag 23 maart 2016

om in te lijsten

Gisteren... de aanslagen in Belgie doen me de adem stokken. Het laatste nieuws lezend op het internet voel ik m'n lichaam verkrampen en direct daarbij een heel sterk, heel ander signaal;

Nú komt het erop aan om te laten zien wat we belangrijk vinden. Hoe gemakkelijk is het om akelig nieuws maar tot je te blijven nemen en alles om je heen te vergeten? Nu moeten we er op uit! Doen waar we in geloven, doen hoe het óók kan. Geef dat complimentje, doe iets aardigs voor iemand waarvan je weet dat die het nodig heeft, voeg dat toe waar niet om gevraagd wordt maar wat ook niets kost; wees aardig! Niet mee wachten, nee... gewoon DOEN!


Een liedje van Herman van Veen dwarrelt steeds door mijn hoofd. 'Anne, de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een beetje mooier kleuren'. Vaak als er iets naars in de lucht hangt komt dat liedje bij mij bovendrijven. Het is fijn om te zingen want ik kan er de naam van mijn kind invullen. Het is dan ook het liedje wat ik vaak ga zingen als we gesprekjes hebben over de verdrietige dingen van het leven; Je kunt de verdrietige en nare dingen van het leven niet wegmaken maar je kunt wel iets anders kiezen; je kunt je richten op die dingen die de wereld een beetje mooier kleuren...

Wat heerlijk als mijn kind vandaag deze schildering maakt. Een regenboog; symbool van hoop en belofte. Verbinding tussen hemel en aarde. Dit mensje staat met 2 voeten op de grond, beschermd door de regenboog. Ik ga 'm inlijsten ;-)

maandag 21 maart 2016

ik ben verkocht

Het is maandag; ik mag weer aan de slag! (in de leukste kringloopwinkel van Zutphen!)

Aangekomen op de plaats van bestemming kan ik er niet omheen; hier ligt alles klaar in afwachting van de komst van de prinses. Alleen het erwtje moet er nog tussengelegd worden. Nooit geweten dat het sprookje zich zo dichtbij mijn huis afspeelde ;-)


Opa's gewaarschuwd! In dit potje zitten de kruiden om een overheerlijk opabiefstukje te marineren... 


Heerlijk om allerlei verhalen tegen te komen tijdens het uitpakken van dozen en het inrichten van de winkel. Van heel persoonlijk tot grappig. Ik zie zo voor me dat dit kruidenpotje werd gebruikt voor het bereiden van draadjesvlees. In mijn herinnering was het vooral mijn oma die dat heerlijk kon klaarmaken, in dit geval betreft het een opa ;-)

kringloopspullen... nostalgie ;-)
Eén ding is zeker; ik ben een kringloper in hart en nieren. Hieronder wordt dat wel heel mooi in beeld gebracht; Als het over kringlopen gaat ben ik... verkocht!


zaterdag 19 maart 2016

Blij Leven en terug op het nest

De lammetjes zetten het reclamebord wat kracht bij. Zij zijn toch bij uitstek het toonbeeld van Blij Leven ;-) Leuk ook met die bijpassende schapenwolkjes...

mevrouw Blijleven & zonen
Het was genieten die 4 dagen aan de kust! Maar als dan de thuisreis in zicht komt voel ik opeens heel veel ongeduld... ik verlang naar m'n vertrouwde leventje, met alles wat daarbij hoort... De tomtom geeft dat altijd zo mooi aan; waar wil je naartoe? Niet naar huis maar naar 'Thuis' want dat is waar ik hoor ;-)

oost, west, thuis is mijn... favoriet!
Fijn, fijn die dagen, zeer zeker weer voor herhaling vatbaar maar voorlopig... is de kloek weer op haar nest ;-)

donderdag 17 maart 2016

het hoeft niet maar het kan wel!

In mijn Zutphense buurtje kan ik altijd een beroep doen op mijn buren. Naoberschap is misschien een groot woord maar het heeft er zeker veel kenmerken van. Ik moet daar aan denken als ik door de duinen fiets. Stel dat er nu iets zou zijn met m'n fiets, dan zou ik hier niet bij een 'buur' aan kunnen bellen, ik ken hier helemaal niemand...

Heerlijk die zon en die wind, ik race van een duin en zet de versnelling in z'n drie. Dat had ik beter niet kunnen doen... Met geen mogelijkheid gaat hij daarna terug in z'n twee en tot overmaat van ramp lijkt de ketting eraf! Oei, dat wordt lopen verder en hoe... ga ik dit oplossen? Naast m'n fiets hoor ik na een poosje zachtjes tikken; de ketting zit er weer om, vraag me niet hoe het kan maar ik fiets in z'n drie terug naar m'n stekkie. 

Dichtbij zit een camping met fietsenverhuur. Ze zien me aankomen denk ik, met een fiets die niet bij hun is gehuurd en de vraag of ze naar m'n versnelling kunnen kijken. Maar niet geschoten is altijd mis denk ik. De bazin komt aanlopen en geeft aan dat het superdruk is, alle caravans moeten aangesloten worden voor de opening van het seizoen, haar man heeft geen tijd maar wacht, ze zal zelf even kijken. Ze schuift en duwt wat met de bedrading, een druppel contactolie en ziedaar; eerst nog niet maar dan toch... er komt beweging in de zaak, de versnelling is gerepareerd!


En zo zie je (ik) maar; durf te vragen, ga niet gelijk uit van 'nee' en kijk eens wat er gebeurt! Ik fiets weg met de oplossing en bedenk dan wat ik juist nog in een inspirerend boek over naoberschap las; dat naoberhulp is gebaseerd op wederkerigheid. In een buurtje is dat gemakkelijk, dat hoeft niet op stel en sprong. Hier is dat anders... ik haal twee zakken drop; eentje die ik zelf super lekker vind en eentje met zwart/witte dropjes (hoe symbolisch) en breng ze even later naar haar toe. 

Maar dat hoeft toch helemaal niet, is haar reactie. Nee, dat klopt, maar het kan wel ;-)


Een buur tref je overal, ook hier! 
En nu? Op de pedalen!


woensdag 16 maart 2016

samen met mezelf

Ik ben er een paar dagen niet. Of beter gezegd; ik ben er een paar dagen wel! Aan het Noordzee strand, helemaal in m'n uppie en samen met mezelf. Is het alweer twee jaren geleden dat ik dat voor het eerst deed? Alleen op reis, in stilte... Was dat toen vooral spannend nu ervaar ik het als een oase van rust. Geen tv, geen muziek, niet bellen, wel strand en zon en boeken en de tijd aan mezelf...


Aan het begin van de dagen neem ik me een aantal dingen voor. Een van die dingen doe ik vanmiddag; Ik bezoek in Bergen museum Kranenburgh met de expositie 'Silence out loud' van Joost Zwagerman. Ik zie de expositie voor de tweede keer maar ervaar hem nu weer heel anders dan de vorige keer.

...ik kan niet zonder...
Tijdens deze dagen ervaar ik de tijd en de ruimte om ongestoord met dingen bezig te zijn en ik doe die dingen ook allemaal. Het opent me wel de ogen zeg; ik laat me normaal gesproken heel gemakkelijk afleiden door van alles en nog wat en daarvoor is maar 1 iemand verantwoordelijk en dat ben ikzelf!


Heilzaam deze dagen zo! En wat voel ik me een geluksvogel dat ik weer terecht kon op deze vertrouwde plek ;-)

zondag 13 maart 2016

hoe meer zielen hoe meer... stilte!

Stilte is voor de geest
wat slaap is voor het lichaam
Als we geestelijk zien, worden de ogen van de ziel geopend
men gaat op reis om thuis te komen


                                                            — Godfried Bomans

De afgelopen week plaatsten we een persberichtje in de huis aan huis krantjes in Zutphen; vanavond is de opkomst bij 'onze' Stadsverlichtingsbijeenkomst verdubbeld. Het is iedere keer weer bijzonder om met een groep een uurlang stil te zijn. En als de groep groeit wordt de stilte intenser...


Nieuwsgierig waar je in jouw omgeving kunt aansluiten bij een Stadsverlichtingsbijeenkomst? Kijk dan eens hier ;-)

zaterdag 12 maart 2016

fijn, zaterdag gesloten

Aan haar blije lach te zien brengt deze apotheekmedewerker heel goed nieuws...


Vanaf nu is de apotheek niet meer open op zaterdag!

Toch wens ik jullie een fijn weekend verder ;-)

donderdag 10 maart 2016

stoeptegelwijsheid

In ons kleinste kamertje hangen geen wijsheden meer. Na een lekkage en daaropvolgende schilderbeurt zijn de muren helemaal glad en wit. We houden het maar even zo. De wijsheden die er hingen hebben we zo vaak kunnen lezen dat ze nu zijn opgeslagen op onze harde schijf ;-)


En wees nou eerlijk; levenswijsheden vind je overal! Is het niet als tegeltjeswijsheid dan wel als stoeptegelwijsheid ;-) Gewoon goed om je heen kijken, even bukken en...


... daar heb je er weer één ;-) Ik ben benieuwd waarom deze wijsheid op mijn pad komt. Leuk om daar een tijdje bij stil te staan, het antwoord volgt dan meestal vanzelf! 


De persoon die hier dit briefje is verloren heeft het een basisvaardigheid genoemd, mag ook. Als je je er maar bewust van wordt wat hier staat. Wat mij betreft; leren stopt nooit en daar... blijf je jong bij ;-)

woensdag 9 maart 2016

ssst, klompenpad Leuvenheim...

Het is koud, er waait een schrale wind, maar... daar kun je je op kleden! Nog even kletsen tot aan het startpunt en dan...

Stilte...
Er schijnt een waterig zonnetje, onze stappen maken zompige geluiden, vogeltjes fluiten, een trein passeert... Het dorpje waar we doorheen rijden als we richting het zuiden van het land rijden blijkt een prachtig achterland te hebben. Wat is de Achterhoek toch een prachtig stuk Nederland. En er zijn nog zoveel meer paden te bewandelen. Wandelingen met, tijdens ieder seizoen, weer een andere charme. Voorlopig zijn we nog niet uitgewandeld!


Terugkijkend in de agenda ontdekken we dat we nu al twee jaar lang iedere maand een stiltewandeling lopen. Het is heerlijk om te doen, ik kan het je echt aanraden ;-)

dinsdag 8 maart 2016

wolken en fantasie

Vandaag breng ik een bezoekje aan mijn Groningse geboortedorp. Vanuit de trein maak ik deze foto. Onder zulke wolkenluchten wordt een kerk en worden huisjes opeens heel nietig (en ik daarmee tegelijk ook...) 


Op het station aangekomen valt mijn blik op dit plaatje;



Mijn fantasie begint te borrelen, wat is hier aan de hand?

a. dit betreft een privé fietsenstalling
b. deze boom mag niet meegenomen worden
c. de fiets die hier aan vastzat is losgeknipt en dus gestolen
d. iemand nog een ander idee?

(een dag later mailt de moeder van mijn vriendin, bewoonster van het dorp; 'aan de ketting staat nu een fiets'; antwoord a. dus!)

maandag 7 maart 2016

tak weg, boom terug

Soms begijp ik niet hoe het kan... tijdens een stiltewandeling valt mijn oog op het volgende;


De tak is dan wel weggezaagd, er is een boom voor teruggekomen ;-)


zondag 6 maart 2016

zondag zendag

Ken je dat? Je wordt wakker en neemt je voor een rustige dag te hebben. Zo'n dag waarvan je altijd weer denkt dat die bestaat ;-) Beetje rommelen, beetje lummelen en daar dan van genieten... Meestal wordt zo'n dag door mij gewoon weer gevuld met van alles waarvan ik denk dat het heel belangrijk is, dat het niet kan wachten. Met dingen die ik denk éven te gaan doen en wat dan toch altijd weer meer tijd blijkt te kosten. Zo'n dag dat ik het later en later zie worden en bedenk dat ik nog helemaal niet buiten ben geweest, en dat terwijl er zo'n heerlijk zonnetje schijnt...


Om half 4 trek ik mijn jas aan. Ik laat alles voor wat het is en stap op de fiets. Ik heb gehoord dat het IJsselwater enorm is gezakt, dat wil ik zien! Ik fiets een vertrouwd rondje en in die 20 minuten wordt het helemaal stil in mij. Ik ruik de IJssel, hoor de ganzen, voel de zon op mijn lijf en ben even alleen met mezelf. Heilzaam die paar minuutjes. Een klein moment 'zen' is genoeg maar ik moet die momenten wel voor mezelf regelen ;-)

Ik wens jullie een fijne zondag verder!

zaterdag 5 maart 2016

de zon?

Onze zaterdag begint al vroeg. Ik smeer boterhammen en vul broodtrommels; ieder gaat zijns weegs vandaag varierend van oppassen tot kranten bezorgen tot opleiding tot voetbalwedstrijd tot chauffeur tot supporter.  Ons oog valt op deze bijzondere fietsversiering, gespannen tussen stuur en trapper.


Het komt me vreemd voor, spinnen in de vrieskou? Wel heel mooi dit (bevroren) kantkloswerkje... alsof de zon schijnt!



vrijdag 4 maart 2016

verlichting met 2 benen op de grond

Mijn oog valt op een heel klein beeldje tussen de Buddhabeeldjes op onze kast. Hé, wat staat daar? Wie heeft die daar neer gezet?


Ontzettend grappig eigenlijk, tja waarom zou hij daar niet kunnen staan? Ik maak de foto en dan valt me de toevalligheid op. Een kaboutertje met een lamp. Verlichting maar dan op een heel aardse manier...


Belangrijk om bij alle inzichten die het leven brengt de beide benen op de grond te houden. Dit kaboutertje mag blijven staan om ons daaraan te herinneren ;-)

ja jij daar, jou bedoel ik!

woensdag 2 maart 2016

zwerfvuil hamsteren en focus

Het is droog, ik ga een rondje zwerfvuil 'hamsteren'. En nee, ik voel me niet gekke Henkie ;-) Ik doe dat elke keer met plezier. Na het rondje is mijn geadopteerde stukje wijk weer helemaal netjes en dat geeft mij het bijbehorende tevreden gevoel!



Misschien is prettig gestoord een betere omschrijving? Daar moet ik even aan denken als ik dit stukje hout in het gras zie liggen in de vorm van een hart. Het eerste wat ik denk is; daar ligt mijn beloning ;-) Het houtblokje klem ik naast de tas in mijn hand. Thuis ga ik het stukje drogen op de verwarming. Leuk om een kaarsje op te zetten fantaseer ik. Ik raap nog even door en... glij uit in een drol. Tja, dat hoort ook bij deze activiteit. Vaak zijn ze te ontwijken maar één moment van niet opletten...

Tijdens het rapen zijn mijn gedachten vaak helemaal in het nu. Ik loop van blikje naar sigarettenpakje en vul zo mijn tas. Het vinden van een hart en het uitglijden in een drol brengt me een leuk inzicht. Mijn focus is het gelukje, niet de pech. Ik ben blij met die sterke wil me te focussen op het positieve en dat... is misschien wel weer mijn geluk ;-)


dinsdag 1 maart 2016

herinneren en inspiratie


Interessant, interessant! In een huis aan huis krantje lees ik de aankondiging voor een workshop biografieonderzoek. Daar wil ik meer van weten! Ik ben nieuwsgierig naar mijn te volgen spoor en weet ondertussen dat informatie voor mijn richting verweven ligt in, jawel, mijn eigen leven. 

gewoon DOEN!

Bijzonder is het om een vroege herinnering van mezelf te beschrijven in al zijn facetten en daarna een terugkoppeling te krijgen van andere aanwezigen. Bijzonder omdat een groepje mensen zich buigt over mijn herinnering en ik vervolgens een aantal prachtige, verrassende vragen krijg voorgelegd die ik met me mee kan nemen. Om ze te laten bezinken en voor mezelf te beantwoorden. De antwoorden voel ik al, zijn richtinggevend voor mijn vervolgspoor. Leuk zeg, zo'n avondje en fijn, de opgedane inspiratie ;-)